Да
прощаваш на другите и да ги съдиш е по-лесно, отколкото да прощаваш на себе си и сам да се съдиш. Ако някой, вън от тебе, греши, ще го наругаеш, ще го набиеш
и въпросът ще се свърши. Обаче какво ще правиш със себе си? Сам да се ругаеш,
не можеш; да се биеш, също не можеш. Ако се биеш, ще те боли. Казал си обидна
дума на някого. Какво ще правиш, как ще се накажеш и как ще си простиш? Да се
биеш, не можеш; да си простиш веднага, не искаш. Тогава започваш да се
разговаряш с онзи в тебе, който греши. "Из словото на Учителя" - П. Дънов * * *
Да признаеш за своите
недостатъци, когато те упрекват – това е скромност; да ги разкриеш пред
приятели – това е простодушие идоверчивост, а да ги показваш пред всички – това е горделивост.